Żalą się słowa

 
 
Żalą się słowa te co niespisane
poległy walcząc na przeróżnych frontach
one w nicości zamieszkują krater
o ostrych zboczach
ich żałościami przesiąkły epoki
jakby zamarły wśród świetlanych gromnic
 
stoją w szeregach zapomniane rdzawe
wiele w cierpieniu nieustannym szlocha
inne skrytością popłakują rzadziej
kara im sroga
częstym lamentem okresowo gorzkim
pragną się wprosić


---

Żalą się słowa | te co niespisane  a
poległy walcząc | na przeróżnych frontach  b
one w nicości | zamieszkują krater  a
o ostrych zboczach  b
ich żałościami | przesiąkły epoki  c
jakby zamarły | wśród świetlanych gromnic  c
 
stoją w szeregach | zapomniane rdzawe  a
wiele w cierpieniu | nieustannym szlocha  b
inne skrytością | popłakują rzadziej  a
kara im sroga  b
częstym lamentem | okresowo gorzkim  c
pragną się wprosić  c

 

Więcej objaśnień jest na: "Milczą zegary" - Post z 14 stycznia.




Komentarze

  1. Niewypowiedziane słowa umierają jeszcze w naszej głowie. Powiedziane a niezapisane giną w otchłaniach niepamięci... tylko te spisane żyć będą wiecznie. Walczą więc o swoje ;-))

    OdpowiedzUsuń
  2. Walczą jednak, jakby były wojskiem zaciężnym, w całym ferworze walki. :)
    Niestety i tak prawie wszystko zjedzą mole czasu... Choć pergaminy... ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz